claquer

claquer [klaakee]

I     〈onovergankelijk werkwoord〉

1 klappen ⇒ klapperen, knallen

2 〈informeel〉't hoekje omgaan

3 〈informeel〉stukgaan

♦voorbeelden:

1    volet qui claque • klepperend luik

      faire claquer la langue • met de tong klakken

      faire claquer ses doigts • met de vingers knippen

      faire claquer une porte • een deur dichtslaan

      claquer des dents • klappertanden

  → bec, main 

II   〈overgankelijk werkwoord〉

1 een klap geven

2 dichtslaan

3 〈informeel〉verpatsen ⇒ verbrassen

4 〈informeel〉afpeigeren ⇒ afjakkeren

♦voorbeelden:

1    se faire claquer • een klap krijgen

2    claquer la porte au nez de qn. • de deur voor iemands neus dichtslaan

4    ce travail m'a claqué • ik ben afgepeigerd van dat werk

III   se claquer 〈wederkerend werkwoord〉

1 zich afpeigeren ⇒ zich doodwerken

  → muscle

1. v

1) klappen, knallen

2) creperen

3) plots stukgaan

4) een klap geven

5) dichtsmijten

6) verbrassen

7) afjakkeren

2. se claquer

v

zich doodwerken

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.